انجیل شریفئے وت وانَگی سبکّ: بپتسمه یا پاکشۆدی
مکسد:
ایسّا مسیهئے ناما پاکشۆدی گِرگئے ارزشتئے زانگ، هما مٹ و بدلیئے تاکتئے سرپد بئیگ که چه هدائے مارا پهل کنَگا کئیت، و مسیهیێئے شادمان و شگرگزارێن زندئے سرپد بئیگ.
بپتسمه یا پاکشۆدی مئے هداوندێن ایسّا مسیهئے پرمان و مئے ایمّانئے بُنیادی رهبند انت، یکّ مٹ و بدل کنۆکێن تجربتے که مئے گۆن ایسّا مسیها زندێئے اکرارئے. بپتسمه تهنا رسمے یا کوهنێن دۆدے نه انت. اے پُرواکێن جارے، پکّاییے، و نۆک کنَگے.
”آیا شما نه زانێت که وهدے ما سجّهێن پاکشۆدی دئیگ بوتێن و گۆن ایسّا مَسیها پئیوَست بوتێن، گۆن آییئے مَرکا پئیوَست بوتێن؟ پمێشکا، ما پاکشۆدیئے وهدا مُرتێن و گۆن آییا کَبر کنگ بوتێن تانکه هما پئیما که مَسیه، هُداێن پِتئے شان و شئوکتئے برکتا چه مُردگان زندگ کنگ بوت، همے ڈئولا ما هم نۆکێن زندے بگوازێنێن“ .(رومیان 6: 3-4)
بنداتا، بلکێن اے پرێشان کنۆکێن هئیالے ببیت که بپتسمه تها وهدے مردم آپئے تها سرجمیا بُکّ دئیگ بیت اے مرگئے تها بُکّ دئیگ یا گرک کنَگ انت. چُشێن شادمانێن دمانے گۆن مرگا پرچا بندۆک کنَگ ببیت؟ بله اشیئے بارئوا جهلانکیا بجێڑێت. مئے هاکی زندئے تها، مرگ آسرے زاهرَ کنت. بله روهی دائرَها مرگ آسرے نه انت، المّیێن گوَزانکے. اے مئے زندا گۆن مسیها یکراهَ کنت،ما منّێن که ما گناهکار اێن، و مئے کوهنێن جند، که دنیایی واهگ و انسانی نزۆریان درۆشم داتگ، الّم بکُٹیت. انچۆ که یک تۆمے لازم کلّ کنَگ ببیت که آ نۆکێن زندے بُنگێج کرت بکنت، مئے کوهنێن جند الّم “بمِریت” تان نۆکێن ساچشتے اڈّ ببیت.
بپتسمه گۆن مرگئے چێدگکاریا هلاس نبیت. انچۆ که مسیه کبرئے تها نمَنت، ما هم چه آپێن کبرا پادَ کاێن. آپ کوهنێنا شۆدیت و انچۆ که ما پادَ کاێن، ما گۆن مسیها نۆکێن زندێا ودی بوتگێن.
اے نۆکێن زند اُمێت، مهر و گۆن هدایا مُدامی نزّیکیے. اے انچێن زندے که آییئے تها ما پاکێن روه مئے اندرا جهمَنندَ بیت، مئے رهشۆنیا کنت و مارا اے واک و تاکتا دنت که ما دنیائے تها مسیهئے مهرئے سپیر ببێن. بل تُری مئے ایمپان زاتیے بله بپتسمه مهلوکی ماملهے. اے یک ڈنّی جارے په اندری بدلیا. وهدے ما بپتسمه گِرێن ما دنیایارا گوَشێن، ”من مسیهئے رندگیرے آن. ما پئیسله کرتگ که من وتی کوَهنێن زندا اێر کنان و مسیهئے تها نۆکێن زندے چست کنان.“
هتّا که بپتسمه یکّێن رندے کارے، بله هما اکرار برجاهیئے نشانی انت. ما تهنا یک برے ”نمرێن“ و یکّ برے ”زندگَ“ نبێن. ما لازم وتی کوَهنێن باران اێر کنَگا گچێن بکنێن، مئے گناه، و مئے کوهنێن وڑ و ڈئول، و وتی سلیبا چست بکنێن و هماییئے رندگیر ببێن.
مئے هاکی زند اے وهدئے مزنێن گوَاپا بس دمانُکے چمّانی پچ و بند کنَگی ساهتے. بپتسمه مارا هما مدامی وادهئے ترانگا گێجیت که ایسّا مسیها کرتگ، چه ادا زندا بێکساس مستر، شادمانێن زندے، اێمنی، و گۆن هداوندا نزّیکیے.
”اگن ما آییئے پئیمێن مَرکێا گۆن آییا پئیوَست بوتگێن، گڑا اَلّم آییئے پئیمێن جاه جنَگێا هم گۆن آییا پئیوَستَ بێن.“ (رومیان 6: 5)
-
بپتسمه گِرگئے هکم
کاسدانی کار 2: 38- ”پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ’چه شما هرکَس تئوبه بکنت و ایسّا مَسیهئے نامئے سرا پاکشۆدی بکنت تانکه هُدا آییئے گناهان ببَکشیت. گڑا شمارا هُدائے نیامت، بزان پاکێن روهَ رسیت‘“.
بپتسمه چه هدائے نێمگا تچکێن هکم و داوتے که ما وتی گناهان بمنّێن، پشۆمان ببێن، و مسیهئے تها نۆکێن زندے
بُنگێج بکنێن، گۆن پاکێن روهئے جهمنند بئیگا نشان دئیگ بوتگ.
-
ماپیئے واده
1 یوهنّا 1: 9 ”بله اگن وتی گناهان دپِ وت بمَنّێن، هُدا مئے گناهانَ بَکشیت، مئے سجّهێن ردکاریان پَهِلَّ کنت و مارا پاک و پلگارَ کنت، چێا که هُدا راستاور و آدل اِنت و وتی کئولئے سرا اۆشتیت.“
هدائے ماپیئے درا گناهانی منّگ و پشۆمان بئیگ. آییئے واده پکّا انت: وهدے ما منّێن، آ ساپ و سلّه کنت و نۆک اڈّ کنت.
-
گۆن هدایا نۆکین سیادیے اڈّ کنَگ
کلۆسیان 1: 21-22 ”یکّ وهدے شما چه هُدایا دور اَتێت و وتی پگر و هئیال و سِلّێن کارانی سئوَبا آییئے دُژمن اَتێت. بله نون مَسیهئے جسمی مَرکئے وسیلها هُدایا وتی و شمئے نیاما سُهل و وشّانی آورتگ که وتی چَمّان شمارا پاک و پلگار و بےائیب و بێمئیار بکنت.“
ایسّا مسیهئے سلیبئے سرا کرتگێن کارا هما درگ پُهل کتگ که چه مئے گناهانی سئوبا بوتگ. چه آییئے وسیلها، ما گۆن هدایا وشّان اێن، یکّ شرّێن سیادیێا برجم بوتگێن، و آییئے چمّان پاک کنَگ بوتگێن.
-
شادمان و شگرگزارین زندے
1 تِسالۆنیکیان 5: 16-18 ” مُدام گَل و شادان ببێت. هر وهدا دْوا بکنێت. هر پئیمێن جاورانی تها هُدائے شُگرا بگرێت، چێا که په شما هُدائے رَزا همِش اِنت، شما که ایسّا مَسیهئیگ اێت.“
ایسّا مسیهئے سرا بێسه و آییئے رهمتئے تجربت کنگ انچێن زندێئے تها آسر ببیت که چه شادها پُرّ انت، گۆن هدایا مدامی رابته، و شگرگزاری، بل تری مئے ڈنّی ماملات هر پئیمێن ببنت.
-
چۆ نۆکین ساچشتیا زند گوَازینگ
2کۆرنتیان 5: 17 ”پمێشکا هرکَس که مَسیهئے راها اِنت، آ نۆکێن مردمے. آییئے کوَهنێن زند هلاس بوتگ و نۆکێن زندی شرو بوتگ.“
بپتسمه و ماپی تهنا چێدگی کار نه انت. اے اسلی بدلی پدّر کننت. گۆن مسیها ما تهنا وتی جندئے گهترێن ترزے نه اێن؛ ما سرجما نۆکێن ساچشتے اێن.
-
نجاتئے سدّکی
1 یوهنّا 5: 11-13 ”آ شاهدی اِش اِنت که هُدایا مارا اَبدمانێن زِند بَکشتگ و اے زِند هُدائے چُکّئے برکتا رسیت. هما کَس زِندئے واهند اِنت که گۆن هُدائے چُکّا گۆن اِنت و آ که گۆن هُدائے چُکّا گۆن نهاِنت، زِندئے واهند نهاِنت. من اے هبران په شما نِبشته کنگا آن که شما هُدائے چُکّئے نامئے سرا ایمان آورتگ تانکه دلجم ببێت که شما اَبدمانێن زِندئے واهُند اێت.“
مئے بپتسمه، منّگ، و گۆن مسیها زند مئے نجاتا پِهمیانَ کنت. ما په وتی مدانی زندا سدّک بوتَ کنێن چێا که آییا ایسّا مسیهئے تها رۆتگ گپتگ، چه مئے جهدان نه.
داوت
بپتسمه تهنا دمانے نه انت: اے سپرے. اے چه مرگا تان زندا سپرے، چه کوهنێنا تان نۆکێنا، چه گناها تان رکّگا. اگن شما تان اے وهدی اے کدم چست نکرتگ، اے جُهلێن بدلی که بپتسمه شمارا پێشیَ کنت اشیئے بارئوا پگر کنێت و بلێت که اے شمئے هما زندئے وادهئے واستا یک مدامی ترانگێئے هسابا کارَ کنت، هما زند که هدائے گوانکا کرزیت.
جیڑگ: بپتسمه و ماپیئے بارئوا وتی زاتی تجربتئے بارئوا بجیڑیت. شما پکّاییا هما بدلی و نۆکیئے جهلانکیا سر بوتگێت که بپتسمه اشیا زاهرَ کنت؟
وتی جندئے بپتسمه و بدلیئے شاهدیا گۆن کسێا گوَشگئے بارئوا پگر کنێت. شمئے کسّه په آیان دلبڈّیے بیت که آ باورمندیئے نێمگا کدمے چست بکننت.
انچێن زندێئے وادها بکنێت که آییا شاده و شگرگزاری مان ببیت. هتّا که سکّێن هرابێن رۆچان هم هدائے شرّی سرا، آییئے واده و مدامی اُمێت که شما ایسّا مسیهئے سرا هست انت، دلگۆشا گوَر کنێت.وتی زندا انچێن شاهدیے بکنێت که آ هدائے بدل کنۆکێن تاکت و هدائے مهر و رهمتا پێش بداریت.