Skip to content

Model Prayers

ATTENTION PLEASE:

These are only model prayers for new believers. Pray in your own Balochi mother tongue, using your own words. There is no special prayer you must memorise and repeat. All Old Testament prophets and Jesus Himself prayed in their everyday language. As Baloch believers, pray anytime, anywhere, in any posture or direction but always in the name of Jesus.

په هاندان، په کلیسا و په کئوما دوا

مسیھے یاتگیری.  هداوندئے شام

دلگوش

په باورمندان پچ اِنت: هر هما مردما داوت کنێت که چه وتی گناهان پشۆمان بوتگ و باوری کرتگ که مسیه هداوند و رکّێنۆک اِنت.

کسانێن سر و سۆج:

اگن چُکّ مئوجود اَنت، گۆن سادگێن لبزان بئیان کنێت؛ پت و مات/ پادری بهر زورگئے بارئوا سر و سۆج کنێت.

چیز:

انگورئے جوس، کسانێن پیالهُک، سادگێن نگن.

گالوار

نرم، شادان، پاکێن روهئے شرپ دئیۆک؛ نیاما په شگرگزاریا کسان کسانێن اۆشت بلّێت، اگن جاگهے آتک.

ساز و زێمل؛ بهر و بانگئے نیاما لهم لهمێن ابادت؛ شگرگزاری دیوانئے شرّ گوزگا پد کسانێن تئوسیپی سئوتے.

په ابادت یا داوتا تئوار پر جنَگ
کلیسیائے کماش

برات و گهاران! هما دُرس که ایسّا مسیهئے سرا باورَ کننت که آ هداوند و رکّێنۆک اِنت، آ هداوندئے پرزۆنگئے سرا وشاتک اَنت. بیااێت گۆن ایمّان، گۆن آییئے بدنئے کربانیگئے یاد و گۆن آییئے رێتکگێن هۆنا نزّیکتر کااێن.

گونڈێن سرپدی و جندئے چکّاس
کلیسائے کماش

صحیفه مارا مئے دلانی چکّاسگ، مئے گناهانی منّگ و گۆن باور، مهر و شگرگزاریا آیگئے سۆجا دنت. بیااێت هداوندئے دێما په بێتئواری دمانے گوازێنێن.

(سی تان شست سکنڈئے بیتئواری)

  1. هۆر و هئواریا منّگ و سدّکی
    کلیسائے کماش
  2. مهربانێن پت! ما منّێن که ما هئیالانی، لبزانی، و کردانی تها گناه کتگ. مارا ایسّا مسیهئے وسیلها شۆد و سپا کن.

    کلیسائے باسک وتی دلانی تھا بگئوشنت: هداوند، رهم کن، مسیه، رهم کن.

    کلیسائے کماش.
  3. اگن ما وتی گناهانَ منّێن، آ وپادار و آدل اِنت که مارا ماپَ کنت و مارا چه سجّهێن ناراستیان ساپَ کنت. آمین.
  4. چه ھدائے کلاما  وانگ (1کُرنتیان آیت 23 تان 26)
    (سرۆک لھما و ساپ ساپا وانیت)
     ”اے هبر منا چه هُداوندا رستگ و من په شما سر کرتگ: هما شپا که هُداوندێن ایسّا درۆهگ بوت، نگنے زُرتی، هدائے شُگری گپت، نگنی چُنڈ چُنڈ کرت و گوَشتی: ’اے منی بدن اِنت که په شما کُربانیگ کنگَ بیت. اے کارا په منی یادگاریا بکنێت.‘ همے پئیما شاما رند آییا پیاله زُرت و گوَشتی: ’اے پیاله نۆکێن اَهد و پئیمان اِنت و منی هۆن اے پئیمانئے زمانَت اِنت. هر وهدا که اے پیالها نۆشێت، په منی یادگاریا بنۆشێت‘ چێا که هر وهدا که شما اے نگنا ورێت و اے پیالها نۆشێت، شما هُداوندئے مرکئے جارا جنێت، تان هما وهدا که آ وت بیئیت.“
  5. نگنئے سرا دوا
    کلیسائے باسکے یا کماش
  6. ”هداێن پت! ما په اے نگنا تئیی شگرا گرێن، مسیهئے بدنئے نشانی که په ما دئیگ بوتگ. انچُش که ما ورێن، مارا گۆن ایسّا مسیه و گۆن یکدومیا تپاک کن. مئے ایمّانا مُهر و مهکم کن و مارا په وتی پرمانبرداریا تئیار کن. ایسّا مسیهئے ناما، آمێن.“
  7. نگنئے بهر و بانگ

کاری هبرے: انگورئے شیرگ یا بےالکۆهلێن وائن ؛( گلوٹن فری هم بوتَ کنت، اگن پکار ببیت). گۆن شرپے پێش کنَگ ببیت؛ سازگر لهم لهما ساز و زێمل جت کننت.

کلیسائے باسکے یا کماش

”مسیهئے بدن، په شما دئیگ بوتگ.“

(دُرس هوریگا ورنت یا انچۆ که پێش کنَگَ بیت، کلیسائے رئواجئے رِدا.

انگورے شیرگ نۆشگئے وهدئے دوا
کلیسائے باسک یا کماش۔

”هداوندێن ایسّا! ما تئیی شگران گرێن په اے پیالها،  تئیی هۆنئے سرا نۆکێن اهد و پئیمانێئے نشانی اِنت. مارا چه گُناهان پاک و ساپ کن، مئے دلان نۆک کن، و مارا چه پاکێن روها پُرّ و سرنئول کن. مارا تان وتی آیگا وپادار کن. آمین.“

  1. پیالهئے بهر و بانگ

کلیسائے باسک یا کماش

”مسیهئے هۆن په شما رێچگ بوتگ.“

(دُرس هوریگا نۆشنت یا هما ڈئولا که پێش کنَگَ بیت.)

  1. ھداوندئے یات گیریا بھر زورگا پد شگر گزاری

کلیسائے باسکے یا کماش

”هداێن پت! ما تئیی شگرا گرێن که چه اے نگن و پیالهئے وسیلها  تئو مارا گۆن وتی بچّئے زندا وراک داتگ. مارا گۆن پاکێن روهئے تاکتا رهادگ کن و ڈنّا دێم دئے که ما مهر و هزمت بکنێن، تان هما وهدا که دُرس وشّێن مستاگئے اُمێتا بزاننت.“
کلیسائے باسک: ”آمین“

  1.  گڈی دوا و ابادت ئے سرجمیے جار

کلیسائے کماش

”هداوندێن ایسّا مسیهئے شان و شئوکت، هدائے مهر و پاکێن رۆهئے همراهداری گۆن شما دُرسان گۆن بات.“

کلیسا: ”آمین“

COMMON MODEL PRAYERS 

(دوایانی مسال)

ورگ و نۆشگی دوا شما گچێن کرتَ کنێت:

  • ورگا ساری ھدائے شکرگرگ

”هداێن پت! په اے وراکان تئیی شگرا گرێن، په وتی هاندانان، و په تئیی وپادارێن هئیالداریا. همایان برکت بدئے که اشی اڈ کرتگ اَنت و همایان که مرۆچی کمُّکش هست. مئے بدنا ساٹ و مئے لۆگان چه وتی اێمنیا پُرّ کن. ایسّا مسیهئے ناما. آمین.“

  • هاندانئے برکتی دوا

    ”هداوندێن ایسّا! ما دمانے مهتل بێن و په تئیی شرّیان تئیی شگرا گِرێن. اے وراک و مئے گپّ و ترانان برکت بدئے. مارا انچێن دل بدئے که مهربان انت، انچێن گۆش که بشکُننت، و دست که په یکدومیئے هزمتا تئیار ببنت. همایان که زلورت انت، آیانا بدئے. مئے لۆگانی هپازتا بکن و مارا گۆن وت نزّیک کن. تئیی ناما لۆٹێن. آمین.“
  • گۆن مهمانان


    ”مهروانێن هدا! تئیی شگرا گرێن په اے وراکان و اشانی گۆن وتی دۆستان بهر کنَگا. اے پرزۆنگ په وشاتک، شاده و دلبڈّیا جاهے بات. مئے مهمان و مئے هاندانا برکت بدئے و مئے دلگۆشا گۆن وتی ادا مئوجودگیا گوَر کن. ایسّا مسیهئے ناما. آمین.“
  • په هاندان گۆن چُکّان


    ”دۆستێن هدا! تئیی شگرا گرێن، په تئیی وشّێن وراکان و په وتی هاندانان. مارا کُمکّ کن که ما مهربان، شگرگزار و دلێر ببێن. مئے جسم جانان برکت بدئے، انچۆ که ما وراکان ورێن و مئے دلان انچۆ که ما ردۆمَ گِرێن. ایسّا مسیهئے ناما، آمین.“
    ”هداێن پت! ما په اے وراکان و په یکدومیا تئیی شگرا گرێن. ما آیان هم یاتَ کنێن که مرۆچی مئے کرّا نه انت، آیانی هپازتا بکن و وتی دلئے نزّیکا بکنِش. اے وراکان برکت بدئے و مئے یکجاگهێن وهدا برکت بدئے. ایسّا مسیهئے ناما، آمین.“

دگه بازین سادگین دواے په دگه دگه مۆکهان

”هداێن پت! تئیی شگرا گرێن په ایسّا مسیها، که مارا چه گُناهئے تاکتا رکّێنتی و تئیی زبردستێن مهری مارا پێش داشت. مارا هما مهرئے تالیما بدئے که ما گۆن مردمان بکنێن که تئو گۆن ما کرتگ.

مئے هاندانی نزّیکیا مُهر و مهکم کن. مرد، جن و سیادان کُمکّ کن که یکدومیا ازّت و شرپ بدئینت. مارا رهمت بدئے که ما وتی چُکّان ایمّانئے سبکّا بدئیئێن، و دانایی بدئے که ما وتی مسترێنانی ازّتا بکنێن. مئے دلان په مئے زلورتمندێن برات و گهارانی کُمکّا شاهگان کن، هما که نادراه، تهنا و گریب انت یا آزار دئیگ بوتگ انت.

مئے هر رۆچیگێن زلورتان پوره کن. کار، وراک، پناه و مئے لۆگانی تها اێمنی بیار. مئے مُلکئے تها اێمنی و وشهالی بیار. مئے سرۆکانی رهشۆنیا بکن که آ گۆن انساپ و رهم کار بکننت، و مئے مُلکئے تها راستیا رُست و ردۆم بدئے.

مسیهئے کئوما تپاک کن. شنگ و شانگیا دور کن و مارا مهر و راستے تها یک و یکدل کن. په ما دران پچ کن که وشّێن مستاگا گۆن وتی همساهگ و کئوما جار بجنێن. مئے لبزان تچک و مئے زندان شرّێن شاهدیے کن.

وهدے مئے دێما چئیلنج یا پساتے کئیت، مارا ایمّانئے تها مُهکم کن. مارا سپاێن دل، په پرمانبرداریا همّت و پاکێن روهئے تها شادمانی بدئے.

ما اے درسان ایسّا مسیهئے ناما لۆٹێن. آمین.“

 

  • شُگرگزاریئے دوا


    بُنکّی آیت: زبور سد، آیت نمبر چار
    ”هداێن پت! ما تئیی درگاها گۆن شگرا پُترێن. تئیی شگران په مرۆچێن وراکان گرێن که ما وارتنت و په مئے دۆستان که اے لۆگی کلیسایا مئوجود انت و مارا دلبڈّی دئینت. هتا که مارا کمُّک هم ببیت، تئو مئے هئیالا ائے. مئے دلان سۆج بدئے که تئیی ٹیکیان بگندنت و تئیی تها شادمان ببنت. مئے شگرگزاری تئیی ناما شرپ و ازّت بدئیات. آمین.“

اکرارئے دوا


 گناهانی گۆن دربێشیا منّگ تانکه مردم ماپی و آزاتی تجربت بکنت، سکّ لازم انت که نۆکێن باورمند وتی دۆد و ربێدگی بندۆکیان سرگوَست بکننت و آزات ببنت.

بُنکّی آیت: یک یوهنّا در یکّ آیت نُه
دوائے مسال
”پاکێن پت! ما وتی گناهان تئیی دێما منّێن. منا پهل کن په هما زهر و گُسّها که من وتی همساهگئے سرا کتگ، و منی دلا ساپ کن. هما آدت و بندۆکی که مارا چه تئو دور دارنت، آیان پرۆش. مارا گۆن ایسّا مسیهئے هۆنا شۆد و مارا مرۆچی وتی رۆشناییا گام جنَگا کُمکّ کن. نجاتئے تها مئے شادها برجاه کن. آمین.“

ستا و تئوسیپئے دوا

بئیان: هدائے ابادتا بکن، هماییئے جندئے سئوبا، چه وتی هر رۆچیگێن جُهدان وتی دلگۆشا دور کنێن.
بُنکّی آیت: زبور سد و پنجاه، آیت شش.
دوائے مسال
”هداوندێن هدا! تئو سجّهێن تئوسیپ و ستایان کرزئے. تئو مسترێن سازۆک ائے؛ ما تئیی شگرا گرێن په مئے مێتگئے چپّ و چاگردئے کۆهان و مئے لۆگانی سرئے آزمانا. تئیی تاکتا هچّ هَدّ نێست و تئیی رهم هر سُهب نۆک اِنت. مئے آواز، مئے دست و مئے زندان وتی ابادتئے هسابا بزور. مئے نیاما برز و بُلند باتئے. آمین.“

رهشۆنیئے دوا
بئیان: لۆگئے مردمانی زۆرئے دێما برداشت کن و پئیسلهانی تها هدائے رهشۆنیا شۆهاز.

بُنکّی آیت: گوَشتن سئے: پنچ تان شش

دوائے مسال
”هداوند! مارا دل و ستک تئیی سرا اۆست انت. مارا تچکێن راها پێش دار تان ما مرۆچی تئیی رندگیریا بکنێن، هاس وهدے ما گۆن وتی سیاد و آزیزان ایسّا مسیهئے بارئوا هبرَ کنێن. مارا چه تُرسا و وتی جندئے سرپدیئے سرا تکّه بئیگا دور بدار. انچێن دروازگ پچ کن که کسّش بند کت مکنت، و هما راه که چه تئیی نێمگا نه انت، آییا بند کن. مارا چه وتی ارواها رهشۆنی بدئے. آمین.“

په داناییا دوا
بئیان: مان گیشّێنۆکێن روهانی نبشتانکانی پژدرئے تها پاکێن کتاب و زندئے بارئوا سرپدی بلۆٹ.
بُنکّی آیت: آکوب در یکّ: پنچ

دوائے مسال
”بکشندهێن هدا! ما دانایی لۆٹێن. مارا وتی لبزئے وانگئے و وتی ڈگارانی سرئے کارانی سرا و وتی لۆگانی تها کاربندگئے سرپدیا بدئے. مارا کُمکّ کن که ما هر درۆگا رَد بکنێن و گۆن تئیی راستا بلچّێن. مارا درس بدئے که ما لهم لهما پسئو بدئین و گۆن وپاداری زند بگوازێنێن تانکه اے دگه مردم تئیی رُژنا بگندنت. ایسّا مسیهئے نامئے سرا لۆٹێن. آمین.“

هپازتئے واستا دوا
بئیان: چه روهی و جسمی بیمّان که آزاری جاگهان آم انت، هپازتئے دزبندی.
بُنکّی آیت: زبور نئوَد و یکّ: آیت یکّ و دو
دوائے مسال

”چه درسان بُرزترێن! مئے پناه و مئے کلات! مارا وتی بانزلانی چێرا چێر دئے. مئے لۆگی کلیسایا چه همایان پهرێز که مئے هلاپ انت. مئے هاندانان چه نُکسانا برکّێن. مئے زهنانی پاسپان بو، که مترسنت و مئے دلان پاسپان بو که چه تهلیا دور ببنت. وتی پرێشتگان مئے لۆگانی چپ و چاگرد کن و مارا هترانی تها اێمنی بدئے. تئو مئے هپازت کنۆک ائے. آمین.“  

په دراهی و سلامتیا دوا
بئیان: په جسمی، جزبگی و روهی دراهیئے برجمیا، هدائے تاکتئے گواهێئے هسابا.
بُنکّی آیت: آکوب 5:14 و 15
دوائے مسال:
”مهربانێن هداوند! وتی دستا شهار دئے و مارا نجات دئے. مئے براتا دراه کن که نادراه انت و آییئے تاکتا پدا برجم کن که آ مارا دوایانی دیوانا پدا همراهداری کت بکنت. پرێشانێن مردمان آرام بدئے و کپته دلانی دلان چست کن. وتی دراه کنۆکێن تاکتئے وسیلها وتی شانا اے رُمبئے تها پێش دار. مارا جسم، زهن و روهئے تها سرجم کن. ایسّا مسیهئے نامئے سرا لۆٹێن. آمین.“

دراه کنگئے دوا
بئیان: په اے دگران دوا کنێت که آ رُمبئے تها تپاکی و همدردیئے هئیالداریا بکننت.
بُنکّی آیت: 1 تموتی 2:1
دوائے مسال

”رهمانی پت! ما وتی گهارا تئیی دێما کارێن. اشیئے زند گران انت، اشیئے زلورتان پوره کن و وتی نزّیکّا بیاری. جنۆزام، چُک، بێرۆزگار و مئے نیامئے تهناێن مردمانی ترانگا بو. مئے رهشۆنان مهکم کن و مئے مێتگئے تها اێمنی بیار. مارا سۆج دئے که ما یکدومیئے بارا په مهرے وتی کۆپگان بزورێن. آمین.“

په گارێنا دوا
بئیان: په هما هاندان و همساهگان پریات کنێت که دزرسا نه انت که گۆن مسیها دُچار کپگ آهانی دزرسا نه اِنت.
بُنکّی آیت: رومیان دَه، آیت یَکّ
دوائے مسال

”نجاتئے هدا! مئے دل باز هدۆناک انت په وتی مردمان که ترا بزاننت. مئے مێتگئے هما مردمانی دلان پچّ کن که انگته بێباور انت. کۆری و تُرسا دور کن، و کارنده دێم دئے که وشّێن مستاگا په دلێری و مهر بهر بانگ بکننت. واب، پاکێن کتاب و مئے گواهیا ایسّا مسیهئے نێمگا اشارهے بکن. په وتی شانا بازێنے رکّێن. آمین.“

په کلیسائے ردۆما دوا
بئیان: چه هدایا بلۆٹێت که لۆگی کلیسایان دلێرێن گواه و شاهدانی وسیلها گێشا گێش بکنت.
بُنکّی آیت: کاسدانی کار، دَر 2، آیت 47
دوائے مسال:

”رۆن و مۆشئے هداوند! وتی کلیسایا مئے نیاما رُست و رُدۆم بدئے. مئے کسانُکێن رُمبا رُدۆم بدئے، و مارا کُمک کن که ما باورئے تۆما وتی کرّ و گورئے نۆکێن لۆگان بکِشێن. وپادارێن مُرید پاد کن، نۆکێن باورمند بپتسمه کن، و هر مێتگ و نزّیک گورا نۆکێن همراهداری جۆڑ کن. مارا رۆچ په رۆچ، گۆن همایان که رکّتگ انت، گێشتر و گێشتر کنان کن. مارا په وتی بادشاهیا کارمرز کن. آمین.“