کجا قرآن گئوشیت کہ بائیبل مقدس بدل بوتگ ؟

کجا قرآن گئوشیت کہ

بائیبل مقدس بَدل بوتگ؟  بازێن مسلمانے، واننده یا ناواننده، همے باور کنت که یهودیان کوهنێن اهد نامگ مٹ کتگ و مسیهیان نۆکێن. مسلمان مٹ کتگین انجیل شریفێئے داوا و اِدّیایا بے جُست و پُرسیا منّنت. بله اے گپّئے سبوتے هست؟اے اِدّیا که اے پاکێن کتاب مٹ کنگ بوتگ انت، سکّێن سنگینێن بُهتامے و باید انت هما که اے الزما جنَگا انت، بے جائزین سبوتیا چُش مکننت.مسلمان باید انت په اے ادّیا یا داوایا پکّاێن سبوت پێش بکننت، اگن آ چُش کت نکننت، آ باید انت اے بهتامے گردانا بند بکننت. همے پئیما، مسلمان، چه گئیر مسلمانێا اے بُهتاما کبول کننت که کُران مٹ و هراب کننگ بوتگ اگن آ بے پٹ و پۆل و سدّکین سبوت مئیاریت؟  کُرانی سبوت همے مٹ کنگئے سرامسلمان وتی اے هئیالا کرانئے بُنیادا جۆڑ کننت و اے گپّا کننت که انجیل شریف مٹ کنگ بوتگ. آیانی اے آسرا سر بئیگ انجیل شریفئے شهمێن وانگ و سرپدیا پد نه انت، چه وتی نێمگا انت که اشیئے جندئے وانگ و تجزیهئے جندے مان نێست.  

مانائے چپّ و چۆٹ کنَگکُرانی آیتانی تها که اے مٹ کنگئے بُهتاما سپورٹ کنۆکێن آیت هما انت که مهمدئے همزمانگێن لهتێن یهودیئے سرا په آیانی بےباوریئے سئوبا بهتام جننت: ”لهتێن یهودی لبزانی مانایان پۆلنگ کنت و گوَشیت، ’ما اشکتگ و ما پرمانبرداری نکنێن‘ و ’گۆش دارێت، و شما په گۆش دارگا دئیگ نبوتگێت‘ و ’مارا دلگۆشا گْوَر کنێت‘ گۆن وتی للّکانی تاب دئیگ و مزهبا کار و بارے جۆڑ کننت.“ (کران 4:46 آربئیری رجانک)کرانئے اے آیت انجیل شریفئے مٹ کنَگئے بارئوا هبرا نه انت، لهتێن یهودیئے لبز و گپّانی تها چپّ و چۆٹیئے بارئوا انت که وهدے آیان گۆن مسلمانان هبر کتگ. آیانی ”چپّ و چۆٹێن“ گپ که اے آیتئے تها آیانی زکر بوتگ، هما گپّانی نێمگا اشاره انت که آیان وتی جندئے هبرانی تها کارمرز کتگ انت و په مهمدئے بےازّت کنگا، انجیل شریفئے لبز نه انت (التبری کران 4:46ئے سرا).کرانی آیت یهودیانی سرا هدائے لبزئے مٹ و بدل کنَگئے بهتاما جننت: ”…گۆن گندگا که چه آیان رُمبے هست که هدائے لبزِش اشکُت، و پدا آاِش سُرێن و کُدێن کرت، و اش که چه آییئے سرپد بئیگا پد، کزدن…؟“ (کران 2.75). اے هاسێن آیت گۆن یهودیانی تهنا یک پِرکهێا گپّ کنت، پرکهے که هدائے لبزی اشکت بله پدا اشیارا دگه ماناے دئیگئے جهدش کت.التبریئے رِدا، اے گپّئے ”و پدا سُرێن و کُدێنش کت“ مانا اش انت که اے یهودی پرکها اشیئے مانا و بئیان مٹّ کت (التبری کران 2.75ئے سرا). گڑا اے یهودی پرکها هدائے گالئے اسلی مانا مٹ کت، اسلی نبشتانکے جند انّه. یهودیانی کرّا انگته مٹ نکتگێن نبشتانک هست انت. پرکه، هر مزهب و آیانی پرکهانی تها، هتّا که اسلامئے تها هم، وتی مزهبی نبشتانکانی مانایانی مٹ کنَگئے جهدا کننت، په زانت یا په نزانتکاری گۆن لبزانی رَد گوَشگا یا رَد بئیان کنَگا. البت اے جُهد هما نبشتانکانی جندئے تچکیا مٹ نکننت.نبشتانکانی چپّ و چۆٹ کنَگکُرانی آیت گوَشیت، ”گڑا بژن و اپسۆز په همایان که کتابا گۆن دست نبشته کننت و پدا گوَشنت ’اے چه هدائے نێمگا انت‘، تانکه آ اشیارا گۆن کسانێن نهادێا بها بکننت، گڑا بژن و اپسۆز په همایان که اشیا گۆن دستا نبشته کننت و بژن و اپسۆز په آیانی گپتگێن نهادان.“ (کران 2.79).التبریئے اے آیتئے سرا تپسیرا گوَشیت ”یهودی هست ات که آیان کتابے نبشته کت په اربانی کرّا بها کنَگا. گوَشتش اے چه هدائے نێمگا انت، تان آیان چه اشیا کمّے زرّ برَسیت.“ اے بئیانئے بنیادا، انجیلئے جند یهودیان مٹّ نکتگ. آ وتی جندئے نبشتانک اڈ کنَگا اتنت، درۆگ بند و کایی گوَشگا اتنت که اے چه هدائے نێمگا انت، تاکه اربێن بهازوران رد بدئینت په پائدگێا.اگن کسێا ردێن کتابے نبشته کُرتێن و ادّیا کُرتێن که اے کران انت، گڑا؟ و انچێن مردمانی کرّا بها کتێن که آیان اسلی کران پجّاه مئیاورتێن؟ کسێا گڑا گوَشت کتگ ات که کران چپ و چۆٹ کنگ بوتگ؟   کرانی سبوت اے مٹ کنَگئے هلاپاسجّهێن کرانئے تها آیت هست که انجیل شریفئے راستی اے مٹیئے هلاپا سپورٹ کننت. کتابئے مردم، یا اهلِ کتابکُران یهودی و مسیهیان ”اهلِ کتاب“ گوَشیت. اے گپئے زکر سی و یکّ رندا کرانئے تها مان انت و اے گهترێن سبوت انت که کران انجیل شریفا چه هدائے نێمگا مٹ کتگێن پئیگامے هساب نکنت. اگن انجیل شریف مٹ کنَگ بوتێن، گڑا یهودی و مسیهی ردێن وڑێا ”اهلِ کتاب“ هساب کنگ بوتگ اتنت، آ باید انت ”مٹ کتگێن کتابئے مهلوک“ گوَشگ بوتێننت. کرانئے یهودی و مسیهیانا ”اهلِ کتاب“ گوَشگئے مانا انت که کران ساپ ساپ منّیت که کتاب (انجیل شریف) راست و رستگار انت، و چه اد و گێش، انجیل شریفئے منّۆکان، چێا که آ اشیئے چه مٹ کنۆک و چه بدتی نبشتانکان ساٹۆک و هپازت کنۆک انت. پکّایی: ”شمئے کرّا چے هست“ (”کتاب“)کُرانئے تها چُشێن هم آیت مان که اۆدا مهمد انجیل شریفئے سرا باور زاهر کنت، یهودی و مسیهیانی ”کتاب“: ”شما که همایاں کتاب دئیگ بوتگ، باور کنێت هر چیز که ما جهلا دێم داتگ، گۆن پکّا کنَگا که شمئے کرّا چے هست…“ (کران 4.47). اگن مهمدا باور بوتێن که ”کتاب“ مٹ کنَگ بوتگ، گڑا آییا چێا اشیئے پکّایی منّتگ ات؟ دگه آیتے (کران 2.41) همے پکّاییا پدا گوَشیت: ”و باور کنێت هماییا که من جهلا دێم داتگ، گۆن پکّا کنَگا که هماییا که شمئے کرّا انت…“ کرانئے هدا یهودی و مسیهان گوَشیت که مهمدئے سرا باور بکنێت چێا که آ شمئے کتابئے سرا باور کنت و پکّاای کنت. اے پئیگام پکّا کنَگی پئیگامے نه انت په ”کتابئے“ راستیا؟ اے آیتا اے اپیل کتگ ات اگن ”کتاب“ مٹّ کنَگ بوتێن؟ پکّا کنَگ ”چه اشیا پێش چے بوتگ“کُران بار بار انجیل شریفئے نبشتانکانی، که مهمدئے دستا بوتگ انت، هئوالها دنت و پکّا کنت که مهمدئے الهام گۆن همے پێشتری نبشتانکان دپ مان دپ انت: ”آییا ’کتاب‘ (کران) په شما دێم داتگ، گۆن راستیئے پکّا کنَگا، هما چیزّانی که چه اشیا پێشتر بوتگ انت (گوَستگێن دزنبشت)، و آییا تئورات و انجیل پێشترا دێم داتگ انت، په مردمانی رهشۆنیا…“ (کران 3.3-4) راستے، پاکێن انجیل شریفئے راستی هزاران کوهنێن انجیلی دزنبشتانی ساٹگ و سمبالگئے وسیلها گۆن مهکمیا برجم دارگ بوتگ. هدائے نشانیکُران نه تهنا انجیل شریفا (”کتابا“) پکّا کنت، بلکه آ اے پاکێن انجیلا ”هدائے نشانی“ هم گوَشیت: ”انگته درس یک پئیم نه انت؛ چه اهلِ کتابان یکّے برزادێن کئومے، که شپئے پاسان هدائے نشانیان تلاوت کننت، سجدهَ کننت.“ (کُران 3.113 زۆر گێش کنَگ بوتگ). اے آیتئے تها، کُران اهلِ کتابێن مردمان بُرز لێکیت، هما که وتی انجیل شریفا واننت، آیانی وانگا ”هدائے نشانیانی“ تلاوت کنگ گوَشیت. ”کُران یک مٹ کتگێن کتابێارا ”هدائے نشانی“ گوَشتَ کنت؟ گُڈّی دانککُرانئے تها بازێن آیتے هست که انجیل شریفئے راستیا پکّا کننت. دومی نێمگا، یک هم چُشێن تچکێن کرانی آیتے نێست که پاکێن انجیلا اے بُهتاما بجنت که اے مٹ کُتگێن کتابے. گڑا اسلام چۆن ادّیا کنت که پاکێن انجیل مٹ کنگ بوتگ؟بازێن آرکیالئوجیکل دریافتانی تها انجیلئے دزنبشتانی رسگ پاکێن انجیلئے راستیا پکّا کنت. چه آیان لهتێن گهترێن دریافت چه دریائے مردارا رستگێن  تومار انت که چه 1947 تان 1952آ کمران گارئے تها دست کپتگ انت.(تاریخ 250 بی سی-68 اے ڈی). اے نۆکترێن نبشتانکی ٹرانسمشن اے ادیایا سپورٹ کنت که انّوگێن کوهنێن اهدنامگئے نبشتانک اسلی کارئے پُراهتبارێن نکل (کاپی) انت، دزنبشتئے اے ساٹگ، انچُش که ایسّا مسیه کوهنێن اهدنامگئے نێمگا اشاره کنت، اشیئے سرجمیا نزّیکێن سیادی داریت. وتی تالیمانی تها مسیه دزنبشتئے سرجمیئے ارزشتئے سرا هاسێن زۆر دنت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، آسمان و زمینئے تَباه بئیگا پێسر، شریَتئے یکّ آب و ٹِکّے هم گارَ نبیت، تان هما وهدا که شریَتئے هر چیزّ سَرجم مبیت.“ (متّی 5:18)”او ناسرپدان! په نبیانی هر هبرئے باور کنگا شمئے دل کۆر اِنت. اَلّمی اَت که مَسیه اے سکّی و سۆریان بسگّیت و پدا وتی شان و شئوکتا سر ببیت؟ پدا ایسّایا، چه موسّایا بگر تان سجّهێن نبیان، هرچے که آییئے بارئوا کتابان نبشته کنگ بوتگ‌اَت، آ سرپد کرتنت.“ (لوکا 24:25-27)گۆن وتی جندئے هبرانی بارئوا گپّ کنَگا، هما که نۆکێن اهدنامگئے بنیاد بوتنت، مسیه پکّا کنت که، ”آسمان و زمین گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گارَ نبنت.“ (متّی،24:35).  هدائے گال نه تهنا ناکابلِ تباهی انت، بلکه آییئے رزایا هم برجمَ کننت: ”منی گال انچُش انت که چه منی دپا در آتک: په من هۆرک و هالیگ پرَ نترّیت، بله اے هر هما چیزّا که من واهگ بکنان، برجمَ کنت، و هر نێمگا که منی دێم بدئیان، دێمرئویَ کنت،“ (آسایا 55:11).  چه اد و گێشتر، هدائے گال سرجمیا کابلِ باور انت، هما هدائے پجّارئے بنیادا که درۆگ بستَ نکنت (تیتاس 1:2). گۆن گوَنڈ گِرگا، ”سرجمێن پاکێن کتاب چه هُدائے دَما دَر آتکگێن هبر اَنت. پاکێن کتاب په تالیم دئیگا، په رَدیانی سرپد کنگ و راست کنگا و په پهرێزکاریئے هێل دئیگا پائِدَگمند اِنت.“ (2 تمتی 3:16)انسانئے جهد که هدایا سرپد ببیت، مئے لُکّێن سیمسرانی سئوبا ناکام بئیگئے پابند انت. هدایا وت همے اڑاند دور کرتگ انت که ما آییا سرپد ببێن و وتی آشکاری کرتگ که آ کئے انت: ”گوَستگێن دئور و زمانگان باز رندا هُدایا چه نبیانی دپ و زبانا گۆن مئے پت و پیرُکان باز پئیما هبر کرتگ، بله اے گُڈّی رۆچان آییا گۆن ما وتی چُکّئے دپ و زبانا هبر کرتگ، چه هماییئے دپا که هُدایا سجّهێن چیزّ آییارا میراس داتگ‌اَنت و چه آییئے وَسیلها جهانی اَڈّ کرتگ.“ (ابرانی 1، 1-2).اشیا ابێد، هدایا وت باآوازِ بلند چه آسمانا هبر کرت، وتی گئیبی ابدمانێن بچّ، ایسّا مسیهئے شاهد بوت: ”اے منی دۆستیگێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من سکّ وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بداریت.“ (متّی 17:5).په شما اشیئے تها تهنا دو چیز په گچێن کنَگا پشت کپیت، یا وَه بمنّێت، هرچی که هدا گوَشیت، یا آییئے سرا درۆگبندیئے بهتاما بجنێت: ”هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، بزان آییا اے شاهدی مَنّتگ، و هرکَس که هُدائے سرا ایمانَ نئیاریت، بزان آییا هُدا درۆگبند کرت، چێا که چُکّئے بارئوا هُدائے داتگێن شاهدی‌ای باور نکرت. آ شاهدی اِش اِنت که هُدایا مارا اَبدمانێن زِند بَکشتگ و اے زِند هُدائے چُکّئے برکتا رسیت. هما کَس زِندئے واهند اِنت که گۆن هُدائے چُکّا گۆن اِنت و آ که گۆن هُدائے چُکّا گۆن نه‌اِنت، زِندئے واهند نه‌اِنت. (1یوهنّا 5:10-12)